<p><strong>Melodia 50<br /></strong><br />Het is nog niet zover, maar het Melodialogo verraadt dat er iets bijzonders op komst is.<br />De overduidelijke 50 geeft aan dat we volgend jaar het 50-jarig bestaan van Melodia kunnen vieren. In het 50-jarig bestaan heeft Melodia zo’n 300 leden zien komen en gaan waarvan er nu nog maar één van het begin af lid (Gerke Dijkstra). Vijf dirigenten hebben we gehad waarbij Jan Holtrop 20 jaar volmaakte en onze huidige dirigent Hans Jonker die 20 ook bijna achter zich heeft.</p><p>Kenmerkend voor Melodia is het voortdurend instromen van nieuwe jonge leden, die hun opleiding in het Musisch Centrum en het jeugdorkest BV Toetie hebben gehad. Even kenmerkend is dat de meeste van die jongeren tijdens of na hun studie de polder verlaten en vaak daarmee ook Melodia. En zo kom je na 50 jaar aan 300 Melodialeden. Die alsmaar voortdurende doorstroming geeft Melodia wel een continue dynamiek en daarmee blijft het ook spannend voor de “harde “kern.</p><p>Veel is er veranderd in die 50 jaar. Gestart als christelijke vereniging in de verzuilde samenleving van de vijftiger jaren is het nu al weer sinds jaar en dag een algemene club die voor iedereen open staat. Waren het in het begin voornamelijk mannen, nu hebben de vrouwen de overhand. Begonnen met een geleend instrumentarium, kunnen we nu uitgaan van eigendom met een nieuwwaarde van minstens 150000 euro. Bestond het slagwerk toentertijd uit een kleine en een grote trom, nu hebben onze slagwerkers moeite om al hun instrumenten te benoemen.</p><p>In die beginjaren waren we ook regelmatig al marcherend bij hoogtijdagen op straat te zien. Deze activiteit bleek niet vol te houden, want om dat goed te doen moest er heel veel energie in gestoken worden. De keuze is indertijd gemaakt om als concerterende vereniging te functioneren, want daar lag de duidelijke voorkeur van de leden.</p><p>Wat niet veranderd is in die jaren, is de intentie om naar vermogen met plezier te musiceren voor elkaar, met elkaar en voor onze dorpsgenoten. Om deze vereniging in stand te houden kunnen we niet meer volstaan met een dubbeltje contributie in de week zoals in het begin. Van meet af aan was er een grote groep Luttelgeestenaren die ons als donateur financieel steunde. Daarnaast organiseerden we in de beginjaren ieder jaar een bazaar. Nu kent Luttelgeest ons al weer jaren als de inzamelaars van oud papier. Iedere maand verkennen we zo elke hoek van het dorp en de buitenwegen. </p><p>Een vereniging is geen standbeeld dat als het eenmaal gemaakt is, afhankelijk van het materiaal, de eeuwen kan doorstaan. Een vereniging blijft bestaan omdat mensen er plezier aan beleven en er moeite voor willen doen om dat plezier door te geven aan de volgende generatie. In de volgende edities van “ Kijk op Luttelgeest” zal een aantal Melodianen verhalen van die moeite en het plezier nu en in het verleden. <br /><br />Auke</p>
