<p><strong>Herinneringen aan 50 jaar Melodia<br /><br /></strong>Voor mij gaan de eerste herinneringen terug tot halverwege de zeventiger jaren. Aangestoken door mijn oudste broer, Albert, begonnen mijn zus, Ria op bugel en ik op cornet met onze eerste muzieklessen. Eerst kregen we les van dirigent Jan Holtrop in het gebouwtje bij de huidige SOW-kerk, samen met de ‘gezusters Dijkstra’ (Johanna en Hilda). Later werden de lessen vanuit het Muzisch Centrum georganiseerd in de openbare lagere school (‘de Bosfluiter’) en nog later in de samenwerkingsschool (‘de Klipper’). Na veel individueel oefenen en ook samen spelen met Ria, kon het grote werk beginnen: meespelen met het jeugdkorps van Melodia.<br /><br />In 1978 stond er met het jeugdkorps (BV Toetie bestond toen nog niet) een geweldig evenement op het programma: een reis naar Noorwegen! Als 11-jarige jongen maakt dat een gigantische indruk op je. Voor het eerst naar het buitenland. Met z’n allen gingen we met de bus op weg, maar in Kuinre kwamen we erachter dat de grote trom was achtergebleven; snel weer terug dus. Vanuit Duitsland (Kiel) gingen we met de boot naar Zweden (Göteborg). Eten op de boot waar we de kaviaar voor bramenjam aanzagen. Slapen in een hut op de boot en uiteindelijk kwamen we via ‘het rondje van de buschauffeur in Oslo’ aan in Hønefoss. Daar werden we gastvrij ontvangen door de leden van het ‘Ringerike Skolekorps’ en hebben diverse optredens verzorgd. In de gymzaal bij de school waar we ook overnachtten. Op een muziektent in het park en in een atletiekstadion. Daar heeft onze dirigent Jan Holtrop nog een wedstrijdje ‘trap-auto rijden’ gewonnen tegen de dirigent van het orkest uit Hønefoss. Het Noorse publiek was bij alle optredens erg enthousiast over de muziek die wij maakten en onze goede prestaties met zoveel jonge mensen. Hilda was ‘de jongste’ en ik was (toen nog) ‘de kleinste’.<br /><br />De uitwisseling was erg gezellig, de optredens waren super en ook het land was schitterend om te zien. Varen met het speedbootje van het Noorse gastgezin in de fjorden tussen de immense bergen. Wandelen in de bergen en water drinken, gewoon uit de beekjes. De grote waterval in het centrum van de stad, de excursie naar een houtzagerij, het midzomernachtfeest (met heel veel muggen). Teveel om op te noemen. Voor we het wisten was de week alweer voorbij en zaten we in de bus terug naar Nederland. Ergens in Groningen, in de hal van een hotel-restaurant, konden we nog net de 2e helft meepikken op TV van de (helaas verloren) WK-voetbal-finale van Nederland tegen Argentinië: ‘Ik zie die bal van Rob Rensenbrink bij een 1-1 stand nog op de paal afketsen’.<br /><br />Het jaar erop is het ‘Skolekorps’ bij ons in Luttelgeest op bezoek geweest en in 1980 zijn we met Melodia nogmaals in Hønefoss geweest. Voor mij waren dit toch wel belangrijke hoogte­punten in het 50-jarige bestaan van Melodia. Maar ook de uitstapjes naar Terschelling met dirigent Gerard de Haan en naar Denemarken met dirigent Hans Jonker waren natuurlijk geweldig. Om nog maar niet te spreken van alle andere optredens in en buiten Luttelgeest, onze jaarlijkse concerten, het hard studeren voor de concoursen, de gezellige studie­weekenden en last-but-not-least natuurlijk de wekelijkse repetitie avonden. Want het blijft ontzettend leuk om samen muziek te maken. Iedere donderdag avond weer. En dat plezier is en blijft natuurlijk het belangrijkste; de afgelopen 50 jaar maar ook de komende 50 jaar!<br /><br />Jan Posthumus</p>
